„Jasny gwint! Mocna rzecz”. Te – nie ukrywajmy – mało poetyckie słowa był pierwszymi, które wydobyłem z siebie po tym, jak w odtwarzaczu zaczął się kręcić album „Day To Day” – debiutancka płyta wokalisty ukrywającego się pod pseudonimem Alabama Mike.
Zaczyna się niby normalnie, mocno osadzoną sekcją, ale już po kilku sekundach z głośników wydobywa się coś, czego nie słyszałem na żadnej z ostatnio wydanych bluesowych płyt – głos tak silny, że urywa głowę. Na tyle mocny i chropowaty, że w gąszczu głosików, jakie serwuje nam większość płytowych nowości, brzmi jak współczesne wcielenie Howlin’ Wolfa. Kończy się otwierający longplay utwór tytułowy, ale pierwszy szok nie mija, wręcz przeciwnie. Drugi na liście „Death Letter Blues” otwiera przybrudzony slide, zza którego po chwili wychodzi ten sam urzekający bluesowy krzyk, jakiego nie powstydziłby się wspomniany wyżej shouter. Jak to możliwe, że ktoś taki zdołał utrzymać się poza radarem wyczulonych na talenty bluesowych wytwórni? Ano zdołał, ale może i dobrze, bo zamiast wygładzonego mass-marketowego produktu powstała płyta, która odnosząc się do klasycznych wzorców chicagowskiego bluesa z lat sześćdziesiątych przynosi muzykę świeżą i wyrazistą. Duża w tym zasługa producenta albumu – i grającego na nim perkusisty – Scotta Silveira, który nie tylko wyczarował Mike’a spod ziemi, ale też otoczył go najlepszymi muzykami, jakich tylko można było zaprosić do studia. Gitarzysta Steve Freund czy harmonijkarze R.J. Mischo i John Nemeth to w końcu nazwiska będące klasą samą w sobie. Ale na słowa uznania zasługują też ci mniej znani sidemani. Rozedrgany slide, którym na krążku operuje Jon Lawton brzmi jak Elmore James w swojej najlepszej formie!
Wygląda na to, że tytuł jednego z najciekawszych bluesowych debiutów roku znalazł właśnie swojego właściciela.
Przemek Draheim
Opublikowano: 2009-10-11 16:46:47
Wydawca: Jukehouse Records
Posłuchaj: www.myspace.com/scottsilveira
