„Ain’t no city like New Orleans” – śpiewał w jednej z piosenek Earl King i sądząc po miłości, jaką nowojorski pianista Mitch Woods darzy Big Easy wiele w tym prawdy. Po rewelacyjnym „Big Easy Boogie” sprzed czterech lat, kiedy Woods zebrał w studiu weteranów grupy Fatsa Domino, świeżutka „Gumbo Blues” kłania się w pas twórczości Smiley’a Lewisa i kilku innych pionierów nowoorleańskiego rhythm’n’bluesa. Muzyka jest szykowna i elegancka, ale nie nudna, raczej w koktajlowo-potańcówkowym stylu z piruetami sekcji dętej na miarę wyczynów mistrzów tanecznego parkietu. Sam Woods gra z finezją, a śpiewa tak, jakby rhythm’n’blues był tym, co mama w młodości dolewała mu do mleka. Dokrętka, ale niesłychanie udana. (pd)
Opublikowano: 2010-08-11 22:50:25
Wydawca: Vizztone Records
Posłuchaj: www.vizztone.com
